شعرزیبای غمگین عروسی
...........
شعرزیبای عروس
میخندم،قهقه میکنم عجیب است
ازمن تک وتنهابعید است
همه پرسند خنده ات برای چه؟
گویم نمیدانم شدم مثل یک بچه!
توفکر می کنی چرا میخندم؟
شاید فکر میکنی دلم خوشه میخندم!
آهای کسی که فکر میکنی سرخوشم
از عشق دیوانه شدم دردل،ناخوشم
مگرهرعشقی با گریه است؟
مگرهردلتنگی،ناله است؟
دلتنگی میتوانند خندان کند
ازدست این روزگارانسان راتنهاکند
خنده ام به سال ها قبل باز میگردد
خنده ام به مراسم شادی بر میگردد
آن مراسمی که من میخوام بگم
مراسم عشقمو با اون پسرومیگم
الان باید من اون جا نشسته باشم
نه این که این طرف خسته وغمگین نشسته باشم
ایستاده بودم بغض داشتم
نالان بودم غم داشتم
ناگاه مردی مرا دیدیکم پیربود
گویی از حال من از شادیش سیربود
برای ارام شدنم خندید
اومدم بهش بگم نخند چشم تورا دید
هیچ چیز نگفتم دریک جانشستم
آن مرد مرادیدباز خندید
دلیل خنده اش چه بود نمیدانم؟
دلیل بغض گلویش را نمیدانم؟
آن مردی که ارآن حرف میزنم
آن خنده رو از پدرت حرف میزنم
بادل غمگینش به من فهماند
که غصه با خنده شود پنهان
قصد پدردلداری بودوبس
نه خوش حالی،بلکه رنج فراوان بودوبس
گویی فهمید عاشق تو بودم
گویی فهمید رویای توبودم
ازان مراسم رفتم من
دردلم لحظه شادی را چال کردم من
سال ها میگذرد من خندانم
امـــّــا آتشی دردل دارم میدانی من گریانم؟
پس بدان از عشق به تو مجنون شدم
سرگشته و دیوانه وحیرون شدم
از دل همه من بیرون شدم
وفا داری من بود که رسوای عالم شدم
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
